Τομή Κοιλιοπλαστικής. Η κοιλιοπλαστική θα πρέπει να σχεδιάζεται με τομή οριζόντια χαμηλά από τη μία άκρη στην άλλη, ξεκινώντας από τη πτυχή που σχηματίζει η κρεμάμενη κοιλία. Ο σχεδιασμός γίνεται με την ασθενή σε όρθια θέση. Όταν γίνεται ο σχεδιασμός της τομής στο κέντρο το εφήβαιο πρέπει να έλκεται προς τα πάνω. Σε διαφορετική περίπτωση η πτώση του εφηβαίου δεν θα αποκατασταθεί.
Χειρουργική τεχνική και αποφυγή επιπλοκών και αισθητικών δυσμορφιών. Η τομή πρέπει να γίνεται κάθετα μέχρι την αποκάλυψη της περιτονίας του κοιλιακού τοιχώματος. Η παρασκευή του κοιλιακού κρημνού πρέπει να γίνεται μέχρι το πλευρικό τόξο και τη ξιφοειδή απόφυση. Σε ασθενείς με εξωμορφικό σωματότυπο θα πρέπει να διαφυλάττεται η διατητρώσα αρτηρία κάτω από το πλευρικό τόξο ώστε να ενισχυθεί η αιμάτωση του κρημνού, αποφεύγοντας πιθανή τμηματική νέκρωση στο τελικό κέντρο του. Σαν μια εμπειρία, που παρέχεται στους συναδέλφους, είναι ότι οι ασθενείς με μεσομορφικό σωματότυπο πιο συχνά παρουσιάζουν μετεγχειρητικά σήρωμα και θα πρέπει οι παροχετεύσεις να αφαιρούνται αργότερα, ενώ με εξωμορφικό, παρουσιάζουν φτωχότερη αιμάτωση με πιθανότητα τμηματικής νέκρωσης στο κέντρο. Επίσης αν κατά τη διάρκεια της παρασκευής του κρημνού ο χειρουργός παρατηρήσει σκληρότερη υφή του λιπώδους ιστού, κυρίως στους εξωμορφικούς σωματότυπους και στους άντρες, θα πρέπει να προστατεύσει τη διατητρώσα του πλευρικού τόξου και να αποφύγει την ευρεία παρασκευή στα πλάγια. Η χαλάρωση του κοιλιακού τοιχώματος θα πρέπει να είναι ικανή και πιο επιθετική στο υπογάστριο, πάνω από τον ομφαλό, και λιγότερο κάτω από αυτόν, κυρίως αν υπάρχει χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια . Η παρασκευή του ομφαλού θα πρέπει να είναι προσεκτική με διατήρηση ικανής αιμάτωσης για την αποφυγή μετεγχειρητικής νέκρωσης. Η αφαίρεση της περίσσιας του λιπώδους κρημνού σχεδιάζεται έλκοντας το κρημνό προς τα κάτω και σημειώνοντας το κέντρο. Στη συνέχεια κάθε πλαϊνό τμήμα έλκεται προς τα κάτω και έσω ώστε να αποφευχθούν τα dog ears στα πλάγια, και σχεδιάζεται η εκτομή. Με το σχεδιασμό αυτό αποφεύγονται οι συχνές αισθητικές δυσμορφίες των dog ears στα πλάγια και του πεσμένου εφηβαίου. Ο σχεδιασμός της θέσης του νέου ομφαλού γίνεται μετά τη συρραφή του τραύματος και ακολουθά τους κανόνες της ανατομίας του σώματος. Ο ομφαλός βρίσκεται στη μέση γραμμή και στο ύψος των λαγονίων. Δύο κάθετες γραμμές διασταυρώνονται και καθορίζουν τη φυσιολογική θέση του. Τομή σε σχήμα ανάστροφου V γίνεται στο σημείο, και παρασκευάζοντας σε βάθος ανακαλύπτετε το κολόβωμα του ομφαλού, που ανασύρετε και συρράβετε. Στο κάτω μέρος του ομφαλού αφαιρείτε τμήμα της περιμέτρου όπου παρεμβάλετε το δερματικό κρημνό του ανάστροφου V. Η τεχνική αυτή προλαμβάνει τη ρίκνωση μιας στρογγυλής τομής αποδίδοντας μια πιο φυσιολογική εικόνα του ομφαλού.
Μετεγχειρητική φροντίδα και πρόληψη. Ο ασθενής παραμένει κλινήρης ένα 24ωρο και σε κεκλιμένη θέση. Την επόμενη τοποθετείται ελαστικός κορσές και κινητοποιείται. Αντιπηκτική αγωγή δίνεται αν υπάρχει παχυσαρκία, ή φλεβικοί κιρσοί κάτω άκρων. Οι παροχετεύσεις αφαιρούνται τη 4η μετεγχειρητική μέρα ή αργότερα αν πρόκειται για πιθανότητα ανάπτυξης σηρώματος. Ο ελαστικός κορσές αφαιρείται μετά από μήνα.